Het gaat beter, emotioneel dan. Lichamelijk ben ik nog niet okee maar zoals het er nu uitziet is zou het allemaal normaal zijn, dus nog even doorbijten.
Toch zijn er enkele lichtpuntjes gekomen waarop ik me kan optrekken...
Vooral het feit dat het ons KAN lukken geeft nieuwe moed !
9 januari zal er veel besproken moeten worden denk ik !! Ik heb al een groot vragenlijstje gemaakt en wil dan echt wel antwoorden !
Vandaag heb ik ook gesproken met anderen over een kindje uit Tjernobyl...geen adoptie maar een vakantiekind dat in juli of augustus 3 weken naar Belgie komt op gezondheidsvakantie.
Ik zou dat dolgraag doen, niet volgende vakantie maar misschien daarna...
Het is misschien stom om hier al over te denken maar het geeft mij de kans om vooruit te denken...aan hoe ons verdere leven er misschien kan uitzien...en dat geeft ergens ook moed om voort te gaan en niet te blijven stilstaan.
Op aanraden van de huisarts gaan we ook naar een vroedvrouw gaan.
Zij kan ons begeleiden bij ons verlies en kan ons verder begeleiden bij onze nieuwe pogingen.
Zij heeft zelf ivf gedaan en weet dus waarover ze praat (en heeft hiervan een 2ling, dus met succes).
Ik ben benieuwd !